تارنمای عکاسی از ایران  . زمان هایی از زندگی بعضی از ما عکاسان اختصاص به مسابقات و جشنواره های عکس دارد. هر یک از ما بنا بر خواست و سلیقه ی شخصی خود در مسابقات عکاسی (چه داخلی و چه خارجی) شرکت می کنیم، با تمام انرژی فراخوان را می خوانیم و با انتخاب عکس هایمان شروعی را به آغاز های زندگیمان می افزاییم و البته چیزی که در همه و همه ی ما مشترک است چیزی نیست جز تاخیر در فرستادن آثار و صد البته روز آخر، دقیقه های واپسین.. . یادش بخیر، روحش شاد، آخرین باری که با استاد عزیزم مرحوم بهمن جلالی صحبت می کردم، نظر استاد رو راجع به مسابقات و عکس هایی که ارسال می شود پرسیدم، استاد تاکید بسیار بر این داشتند که” ما عکاسان توانمند و با استعدادی داریم، اما مشکل آنها در عکاسی نیست مشکل آنها در انتخاب عکس هاست.”

کاملاً همینطور است. عکاسان جوان و توانمندی در مرز و بوم ما هستند که بر خلاف داشتن چشمی ریز بین و نگاهی نافذ قدرت انتخاب عکس ها ی خود را ندارند و این مساله زمانی پر رنگ تر میشود که عکس های انتخابی بخواهند در غالب یک مجموعه قرار بگیرند، چرا که انتخاب عکس ها درون یک مجموعه بسیار طلب نگاه و ذهنی منسجم تر را می کند.

مجموعه ی عکس خواستار عکس هایی ست که شروع، اوج و پایانی را به همراه داشته باشند و در عین حال همه ی آثار در آن واحد باید مفهومی کلی و همه جانبه را برسانند، عکسی نباید به محتوای بصری و درونی عکسی دیگر صدمه وارد کند، بلکه باید مکمل و هم جنس یکدیگر باشند تا بیننده ای که با مجموعه روبرو می شود در نگاهی کلی بتواند ذهن و فکر عکاس را تشخیص دهد. وقتی بیشتر به خودمان نگاه کنیم متوجه می شویم که بعضی از ما نه تنها در انتخاب عکس ها، بلکه در انتخاب مسابقه هم اشتباه می کنیم.

هر کدام از ما سبک و روشی را در عکاسی سر لوحه ی خود قرار داده ایم، مستند اجتماعی، پرتره، طبیعت، آبستره و…، پس اگر دقیق تر شویم می توانیم از دریچه ی چشم خودمان به جشنواره ها نگاه کنیم، می توانیم از بین تمامی فراخوان ها، آنهایی را مد نظر خود قرار دهیم که ارتباطی با آثار ما داشته باشند، چرا که مجبور نیستیم ارتباطی نا به جا را بین عکس های خود و مسابقه پیدا کنیم.

بعد از یاد آوری تمام این مسائل بد نیست این نکته را بازگو شوم که بدیهی ترین امر ممکن این است که یک عکاس بتواند در حضور عده ای از عکس خود دفاع کند و یا راجع به عکس خود حد اقل ۵ دقیقه صحبت کند، ولی… چه تعداد از ما به دنبال دانش تئوریک و آکادمیک عکاسی هستیم؟ آیا فقط به دنبال فشردن دکمه ی شاتر و ثبت عکسی از ثانیه های زندگی هستیم؟

نگارش: آیتای شکیبافر

برگرفته : پایگاه عکاسی زوم نیوز