|
تارنمای عکاسی از ایران . در روزهای آغازین هنر عکاسی، عکاسی تک رنگ و سیاه و سفید یک انتخاب نبود، یک حقیقت بود. وقتیکه فیلم رنگی ساخته شد در ابتدا مورد بی توجهی قرار گرفت.
اما تا
چند دهه بعد عکاسی سیاه و سفید تقریبا رو به فراموشی رفت و فقط عکاسان حرفه ای هنوز
سیاه و سفید عکاسی می‌کردند. اما اخیرا دوباره دوران تجدید حیات این نوع عکاسی آمده
است. نسل جدیدی از عکاسان درحال کشف امکانات بصری جالب عکاسی سیاه و سفید
هستند.
ریچارد وانک
گفته می‌شود عکاسی رنگی نسبت به عکاسی سیاه و سفید نیاز به تفکر کمتری
دارد. باوجود اینکه ممکن است این گفته حقیقت داشته باشد یا نه، هرکسی که هم عکاسی
سیاه و سفید و هم رنگی را تجربه کرده باشد می‌داند که عکاسی سیاه و سفید نیازمند
برنامه ریزی دقیق تری است. نورپردازی و ترکیب بندی یک عکس سیاه و سفید تاثیر عظیمی
در عکس نهایی دارد، شاید بیشتر از یک عکس رنگی. این موضوع در عکس های
ریچارد وانک عکاس اهل اسلواکی آشکار است. مجموعه عکس های او به نام
«یادآوری کودکی» شامل نوسازی خاطرات دوران کودکی اش یا تصاویری
هستند که لحظه های خاص آن دوران را به یادش می‌آورند.
CB Clements
عکاسی infrared (مادون قرمز) روش حیرت انگیزی برای گرفتن مناظر متفاوت از
موضوعات عادی است. وقتیکه این نوع عکاسی با سیاه و سفید ترکیب شود مثل عکس های CB
Clements، نتایج واقعا شگفت انگیزی به دست می‌آید. عکسهای infrared سیاه و سفید
شبیه چیزی بین عکس های HDR و نگاتیوهای قدیمی است. تن های غیرمنتظره و بافت های
شدید در عکس های سیاه و سفید جلوه بسیار زیبایی به آنها می‌بخشد.
Roby 72
مفهوم شخصیت و احساس که در موضوع نشان داده می‌شود در عکاسی سیاه و سفید
نسبت به عکاسی رنگی شدیدتر و تندتر است. زیرا هیچ رنگ روشنی وجود ندارد که تداعی
کننده شادی باشد یا رنگ های خنثی که نشان دهنده ناامیدی باشد، سنگینی احساس کاملا
برعهده ترکیب بندی، بافت و نورپردازی است. Roby 72 از سال 2007 عکاسی را شروع کرده
است اما وقتی ترکیب بندی استادانه اش در عکس های سیاه و سفیدش داوری می‌شود به
راحتی باورمان می‌شود که او مدت زمان زیادی عکاس بوده است.
فیل داگلیس
عکاسان به دلایل مختلفی به عکس های سیاه و سفید توجه می‌کنند. فیل داگلیس اغلب
عکس های رنگی می‌گیرد و سپس آنها را سیاه و سفید می‌کند تا بر تاکید ظاهری عکس هایش
بیفزاید. او با برداشتن رنگ، دراصل جلوه رنگی را می‌گیرد و توجه را به سمت شکل
ها، فضاهای منفی و موقعیت ها جلب می‌کند. عکس های او وقتی رنگی هستند عکس
هایی قوی به شمار می‌آیند، اما بدون رنگ شگفت انگیزند.
Marcus Puschmann
حتی عکس هایی که قبلا دیده شده اند وقتی سیاه و سفید شده تبدیل به عکس هایی
فوق العاده می‌شوند. بدون رنگ هایی که چشم ها را منحرف می‌کند، بیننده آزاد است
جزئیات جدید و بخش هایی که در یک عکس درخشان رنگی مشهود نیستند را کشف کند. در عکس
های Marcus Puschmann تصاویری از ونیز می‌بینید شهری که بیشتر از هر شهری از آن
عکاسی شده است، انگار تصاویر تازه ای را از این شهر می‌بینید. این راه پله های
مارپیچی در واتیکان که نشان بارز مجموعه عکس هایش است، پرسپکتیو خاص و ترکیب بندی
زیبایش را نشان می‌دهد.
Wendell “In the
Rough”
عکاسانی که عکس سیاه و سفید می‌اندازند می‌دانند همه عکس ها بدون رنگ خوب
نیست. بعضی از آنها ممکن است خسته کننده یا زیادی تاریک باشند. و تعدادی هم شاید
جزئیات خیلی زیادی داشته باشند. اما عکس هایی هم هست که بدون رنگ خیلی بهتر می‌شود.
عکس های کلوزآپ از مناظر قطعا در رنگ سیاه و سفید فوق العاده می‌شوند، عکس های
معماری و پرتره نیز اینگونه اند. این عکاس با چشمان قوی اش ترکیب بندی های خوبی در
عکس های سیاه و سفیدش می‌سازد.
اگرچه سوژه های پربافت و پیچیده در عکس سیاه و سفید زیبا می‌شوند، موضوعاتی هم
هستند که به دلیل نرمی‌شان خطوط ساده ای در عکاسی سیاه و سفید بهمان می‌دهند. سارا
هنریچ عکاس برجسته ای است که تخصصش در پرتره خصوصا پرتره بچه های تازه به دنیا آمده
است. او با رنگ سیاه و سفید نتایج خیلی خوبی به دست می‌آورد. فقدان رنگ هایی که
حواسمان را پرت می‌کنند بر بیگناهی و سادگی این بچه های کوچک تاکید می‌کند. پوست
های صاف و چشم های درخشان آنها زیبایی عکس را تشدید می‌کند و هیچ وقت بیننده ها از
تماشای این عکس ها دلزده نمی‌شوند. برگرفته : گروه
فرهنگ و هنر سیمرغ
|